James owen sullivan ''jimmy'' nin ölmesinden sonra,ben de dahil a7x hayranlarında bir panik havası oluşmuştu.The rev'in muhteşem şekilde doldurduğu şarkının partisyonlarını ve ataklarını herkesin grubun genel sound una uydurması pek kolay değildi.Bildiğiniz üzere grup The rev in en sevdiği ve aynı zamanda idölü olan Mike Portnoy ile Nightmare albümünde çalması için anlaştı.Mike Portnoy The rev'in partisyonlarına dokunmayacağını ve gruba adapte olacağını söylüyor bu albüm için.Mike portnoyun geçen günlerde sakalını mora boyaması da bunun habercisi değil mi
27 temmuz 2010 da yayınlanmıştır.Sadece nightmare isimli şarkıya klip çekilmiştir.Klibin sonunda çok hoş bir sürpiz bulunmaktadır (the rev ile ilgili =) )
albüm ile genel görüşüm olduğu kanısındadır.brutal vokaldan tut miyavlama hesabı vokal dediğimiz vokal teknikleri gene üst düzeyde.Synster Gates gene gitarla harikalar yaratmakta.Save me ve Buried alive gibi şarkılarda gitar tekniğinin ne kadar üst düzey olduğunu gene göstermekte bize.Mike Portnoy ise hiçbir türlü sırıtmamış ve aksine ufak bateri numaralarla albümü daha lezzetli bir hale getirmiş
welcome to the family: şarkının ikinci şarkısı ile birlikte avenged sevenfold'ta the rev döneminin kapandığını resmen duyuyorsunuz. portnoy'un sesi uzaktan hoş gelir derdim ama a7x'e hoş gelmiş (eheh kelime oyunu yaptım eheh). şarkının adının da welcome to the family olması ise ayrıca manidar. şarkı güzel, gitar melodileri ağırlıkta. yalnız niyeyse bi dizinin tema müziği tadı yakaladım ilk dinlediğimden beri.
danger line: a7x'ten nasıl bir yeni beste beklersin sorusunun cevabı. yani bu iyi bi şey mi kötü bi şey mi bilemedim. resmen adamlar cepten yemiş şarkıda. tamam ana melodi güzel, ama yeni değil sanki be m. shadows? yani ister istemez kulak davula gidiyor portnoy faktörü yüzünden ama portnoy'u da bu şarkıda tek düze bir ritmde görüyoruz. tamam, albüm için olmazsa olmaz bir şarkı, ona laf yok. dandik bi şarkı olacağına tekdüze bir a7x şarkısı olması güzel. ama portnoy, sözüm sana; sıkılmadın mı o davulları çalarken!?
buried alive: işte istediğim a7x havası! evet, ankara havası gibi (ankara havası demişken, şu videoyı izlemenizi tavsiye ediyorum. ben ömrümde böyle saykodelik ankara havası trance lounge mix görmedim arkadaş!). şarkının başındaki gitar introsu, bizi neyin beklediğinin bir göstergesi adeta (hastasıyım edebiyatçı gibi yazmaya). sakin başlayan şarkı, sakin bir geçiş ile birlikte sakin bağırışlara bırakıyor kendini. tıpkı şarkının adıyla betimlenmek istenilen gibi. canlı canlı gömülüyor m. shadows mikrofona.
natural born killer: "slayer feci bi grup yeaaa!" metalcilerinin beğeneceği bi şarkı olurmuş, şarkı intro'dan ibaret olsaymış (eheheh (slayer'dan nefret ederim (8===o))). iyi aranje etmişler şarkıyı. tanıdık melodiler burada da kulağınıza çalınabilir. fakat unutmayın ki bu sefer bir fark var; portnoy. the rev'in dünyaya tanıttığı a7x davulu, portnoy ile devam ediyor şimdi. o yüzden bu şarkıya da "yeni a7x'in eski a7x'e saygı duruşunda bulunması" diye yorumluyorum istemeden de olsa. nakarat da güzel ayrıca. naka naka e eeee. this time for africa!
so far away: geldik (bence) albümün en leziz şarkısına. bu albümün olayı so far away'dir arkadaşım. vokal desen, şahane. gitarlar, döktürüyor. portnoy, uçuşa geçmiş! müzikal anlamda grubun doyum noktası. a7x'i böyle bir şarkıyla görmek beni mutlu etti açıkçası. tüm bunlar yetmezmiş gibi, sözleri de oldukça vurucu. şöyle bir örnek verip kaçıyorum: "how do i live without the ones i love? time still turns the pages of the book it's burned".
kesinlikle dinleyin.
god hate us: m. shadows'tan bir vokal dersi daha. doçent gibi adam yeminle. albümün favorilerinden nazarımda. sözleri biraz emoca olmasaydı daha güzel olabilirdi gerçi ama yorum güzel olunca böyle görmezden gelmek zorunda kalıyoruz
victim: "burada suçlu olan varsa o da sensin, zamandır, sistemdir!!" diyor a7x elemanları. sonra da "hepimiz kardeşiz"e bağlıyorlar şarkıyı. ama bunu yaparken çok da güzel bir şekilde yapıyorlar. dinlemesi keyifli. portnoy'a yine dikkat!
tonight the world dies: sadece adıyla bile grubun en iyi şarkıları arasına girmeye hak kazanıyor. gel gör ki müzikal anlamda da oldukça başarılı. a7x'ten vurucu şarkı olursa böyle olur.
fiction: piyano intro'suyla muse albümü dinliyorum sandım ilk anda ne yalan söyleyeyim. ama suç a7x'te değil, burada suçlu varsa o da sensin, zamandır!!
( alışmışsın her piyano melodisi ile başlayan atmosferik intro'ları muse ile dinlemeye, hemen yapıştır etiketi. neyse ki m. shadows giriyor ve kurtarıyor. nightmare için güzel bir şarkı. her şey bi kenara, bu şarkı gerçek anlamda the rev'in son şarkısı. ölmeden önce tam anlamıyla tüm partisyonlarıyla tamamladığı son şarkı olma özelliğini taşıyor fiction.
save me: kapanış için çok ideal bir seçim. kabustan uyanma anı gibi. gerçek hayatın ihtişamlı kapısından geçmemizi sağlıyor bu kasvetli şarkı. aynı zamanda bir yakarış şarkısı save me. yakarış ve ardından uyanış. akabinde tuvalete gidiş ve yüze su çarpış. 10 küsur dakikalık bu şarkı ile birlikte albüm sona eriyor ve bir bakıyorsunuz ki kulağınızda pas kalmamış.
Anasayfa